Metoda młotowa wytwarzania monet polegała na ręcznym uderzaniu młotem w stemple. Należała do prostych sposobów produkcji pieniądza kruszcowego i jednocześnie była najdłużej stosowana w historii mennictwa.

W metodzie młotowej stempel dolny wbijano w drewniany pieniek, natomiast stempel górny trzymano w ręku. Proces bicia polegał na umieszczeniu krążka na stemplu dolnym,
a następnie przyłożeniu na krążek stempla górnego, w który uderzano młotem.

Czynność tę mogła wykonywać jedna osoba, jednak często stanowisko do bicia obsługiwały dwie osoby co przyspieszało proces produkcji.