W kolejnym dziale nazywanym justownią, sprawdzano jakość, a przede wszystkim ciężar krążków przeznaczonych do bicia monet. W przypadku dużych rozbieżności w wadze, krążki przycinano, spiłowywano lub przekazywano do ponownego przerobienia. Przy dużej produkcji monet dokładna kontrola każdego krążka była uciążliwa, szczególnie w przypadku monety drobnej. Stąd stosowano dwa sposoby ważenia, „al marco” i „al pezzo”.