Z glijarni gotowa blacha trafiała do kolejnego działu mennicy, nazywanego strzygarnią, gdzie wyrabiano krążki.

Początkowo krążki wycinano z blachy za pomocą nożyc, nadając im okrągły kształt. Innym sposobem otrzymywania krążków było cięcie blachy ma małe kwadraciki, które następnie rozklepywano i formowano z nich okrąg.

Przedstawione metody były czaso- i pracochłonne,
a otrzymywane krążki różniły się kształtem i ciężarem.

Z czasem pojawiły się w mennicach przebijaki, początkowo ręczne a następnie mechaniczne. Nowe przyrządy znacząco wpłynęły na ilość i jakość produkowanych krążków.