W sierpniu 1939 r. w zasobach banku centralnego Rzeczypospolitej Polskiej znajdowało się 79,5 tony złota. Wartość kruszcu szacowano na 463,6 mln złotych, co stanowiło kwotę 87 mln dolarów amerykańskich.
W skarbcu centrali Banku Polskiego SA w Warszawie przechowywano złoto o wartości 193 mln złotych, w oddziałach banku centralnego rozlokowano kruszec o wartości około 170 mln złotych, a depozyty za granicą stanowiły wartość około 100 mln złotych.
W wyniku agresji hitlerowskich Niemiec na Polskę 1 września 1939 r., podjęto decyzję o ewakuacji złota z kraju.
DZIAŁANIA WŁADZ BANKU POLSKIEGO SA PODEJMOWANE W RAMACH EWAKUACJI ZASOBÓW ZŁOTA
W pierwszej fazie ewakuacji kruszec przetransportowano na wschód kraju.
10 września zadecydowano o wywiezieniu wszystkich zasobów kruszcu do Francji.
13 września złoto zwieziono do stacji kolejowej w Śniatyniu, będącej punktem zbornym, a następnie przewieziono do Konstancy – portu nad Morzem Czarnym.
W Rumunii zdeponowano około 3 ton złota w Narodowym Banku Rumunii.
Załadunek złota na tankowiec Eocene i dalsza podróż do Turcji.
20 września kruszec przeładowano w Stambule do wagonów i przetransportowano do Syrii, a następnie do Libanu.