Kolejnym doświadczeniem dla Polski i stabilności złotego stał się Wielki Kryzys lat 30. Zanotowano wówczas znaczny spadek produkcji przemysłowej, załamały się kursy akcji, wystąpiła deflacja. W gospodarkach zachodnich nastąpiła fala bankructw przedsiębiorstw i instytucji bankowych, powodując gigantyczne bezrobocie, które zaczęło także docierać do Polski.

Skutkiem kryzysu była także dewaluacja głównych światowych walut. W odniesieniu do dolara, jego kurs względem złotego osiągnął poziom zbliżony do tego z roku 1924 i ustalił się na poziomie 5,3 złotego.

W 1932 r. nastąpiła już ostatnia zmiana zawartości kruszcu w srebrnych monetach obiegowych. Na rynek wprowadzono wówczas nominały: 2, 5 oraz 10 złotych w różnych odmianach.