Inflacja w Polsce na przełomie lat 80. i 90. przyczyniła się do pojawienia w obiegu 16 nominałów banknotów. Wartości towarów i usług wyrażano w milionach. Chcąc ustabilizować sytuację na rynku, podjęto decyzję o denominacji złotego z terminem realizacji w 1992 r. W niemieckiej firmie Giesecke & Devrient w Monachium wykonano nową serię banknotów „Miasta polskie” według projektu Waldemara Andrzejewskiego. Wydrukowano 9 nominałów: 1, 2, 5, 10, 20, 50, 100, 200 i 500 złotych z datą emisji 1 marca 1990 r.

Denominacji w zakładanym terminie nie udało się przeprowadzić i nowe banknoty nie weszły do obiegu. Powodem była nadal niestabilna sytuacja na rynku, wysoka inflacja a także zbyt słabe zabezpieczenia banknotów przed fałszowaniem. Ostatecznie nakład przeznaczono do zniszczenia, tylko na części banknotów wykonano nadruk „NIEOBIEGOWY” z przeznaczeniem na rynek kolekcjonerski.