Emisje kolejnych władców to okres dalszej produkcji brakteatów i denarów. Postępujące rozbicie dzielnicowe, idące w parze z osłabieniem władzy centralnej i umacnianiem władzy poszczególnych książąt przyczyniły się do wielu lokalnych emisji pieniądza.
Emitowana w XIII w. na ziemiach polskich moneta, która obiegała lokalne rynki, z czasem stała się pieniądzem niewygodnym. Dotyczyło to zwłaszcza większych transakcji, gdzie aby uniknąć przeliczania czy ważenia odpowiedniej liczby monet, wykorzystywano kawałki kruszcu.
Tymczasem w zachodniej Europie już na początku XIII w. zaczęto bić wartościową, stabilną monetę srebrną – grosz. Natomiast w połowie XIII w. we Florencji zapoczątkowano emisję monety złotej – florena.
Idąc za przykładem państw zachodnich również na ziemiach polskich zaczęto wprowadzać nowe rozwiązania w systemie monetarnym. Jako pierwsze „grube” monety zaczęto bić kwartniki na terenie Śląska. Z czasem nowe typy monet zaczęły się pojawiać w innych dzielnicach kraju.